Lieve allemaal,

Ondertussen al een maand in Ghana! De tijd gaat snel! Ondanks de temperaturen van rond de 45 graden heeft het van de week ook geregend. Wat een heerlijke afkoeling was dat. Dikke regendruppels kwamen uit de hemel vallen en waren binnen een uur niet meer te zien. Maar voor afkoeling zorgde het zeker! Ik vind het lastig om weer een nieuwe blog te schrijven omdat alles voor mij ondertussen al zo normaal is geworden. Maar ik zal wat hoogtepuntjes uitlichten voor jullie!

Het is gek hoe snel iets eigenlijk went. Waar ik eerst de TZ (het deegpapje dat ik elke avond krijg) met grote moeite op kreeg, eet ik hem nu in een keer op zonder enige moeite. Ik begin het zelfs lekker te vinden! Daarnaast is het eten nog steeds wel heel erg eenzijdig, TZ in de avond en rijst in de middag. Maar goed dat er een smoothie bar in de stad zit om op die manier wel aan de nodige vitamientjes te komen. In deze vier weken tijd heb ik één keer een stukje vlees op, dit was dan ook een erg lekker stukje vlees maar erg om geen vlees of vis te eten vind ik het niet.

Waarom?

Omdat ik laatst even op bezoek ging bij Loek en terwijl ik door de poort stapte werd ik begroet door een levenloos varken waarvan de keel was doorgesneden. “O. Hallo varken”. De gastmoeder en haar zoon stonden voorovergebogen, met gestrekte benen en een kromme rug, het beest schoon te schrapen. Met een klein scheermesje in de hand werd het overtollige haar en huid van het beest afgeschraapt. Ondertussen werd dit weggespoeld met water wat dus zorgde voor een viezig goedje op de grond. Na een kwartier werd het beest gewassen met water en zeep. Ook dit leek mij een beetje overbodig want het lag nog steeds op die vieze grond.. Daarna was het pas echt feest; de kop ging eraf. Kleine straaltjes bloed en wittig vocht drupten uit de afgesneden nek van het beest. Dit alles vond ik aardig heftig om te zien. Ik dacht dat ik er wel tegen kon, een dood beest, maar een dood beest bij de slager of op de markt is toch net wat anders dan een beest dat net pas dood is en alle stappen nog moet ondergaan. Want hier was het feest nog niet afgelopen, de vrouw draait het varken een kwartslag zodat het op de rug komt te liggen, met stijve poten wijzend naar de hemel wordt het mes in de buik gezet en zo open gesneden van boven naar onder. Hier ben ik afgehaakt. De aanblik van ingewanden die er langzaam uit tevoorschijn kwamen, en daarnaast de indringende geur van het dode vlees werd me toch iets teveel. Ook de gedachte dat dit beest het menselijk afval eet was niet heel smakelijk.

Nee ik mis het vlees hier niet perse.

Ik heb er foto’s van gemaakt en zal ze hierop zetten. Ik waarschuw want het is niet perse leuk om naar te kijken. Maar dit is wel het Afrikaanse leven!

Samen met Loek ben ik in het weekend van 14 februari naar Karimenga gegaan, de community waar we de eerste twee nachten ook hadden geslapen. We wilden even weg uit deze community en even een andere omgeving. Dit was een heel goed idee want het was een heel fijn weekend. We hebben zelf ons eigen eten gekookt wat resulteerde in een maaltje met veel groenten en gekookte yam(vergelijkbaar met aardappel). Het eten met mes en vork was alweer een aantal weken geleden dus dat was even wennen. Daarnaast was het eten aan een normale tafel met z’n allen ook weer een fijne gelegenheid. Na het eten hebben we nog lekker nagetafeld tot Ibrahim voorstelde dat we vanavond wel op het dak konden slapen als we wilden. Ja, graag! Heerlijk in deze hitte en onder die prachtige sterrenhemel. Zo gezegd zo gedaan. Er werd een klamboe zo groot als een tent op het dak neergehangen om de muggen buiten te houden. Onder deze prachtige sterrenhemel hebben we een filmpje liggen kijken op de laptop en het laatste wat ik die avond zag voordat ik een koele nacht tegemoet ging, waren de duizend schitterende sterren boven me.

Afgelopen weekend ben ik een dagje op en neer geweest naar Paga, in het noordelijkste puntje van Ghana. Het stadje waar je de grens over kan naar Burkina Faso, kon ik dat land ook bijna van m’n lijstje strepen! Paga staat bekend om de heilige krokodillen die daar te zien zijn. In het meer leven zo’n 200 heilige krokodillen. Niet alleen zien, ook het aanraken van zo’n beest is mogelijk. Natuurlijk was dit een lekkere toeristische attractie en waarbij de krokodillen er niet meer voor op of om kijken. Elke toerist betaalt geld om een kip te kopen. Hiermee wordt de krokodil gelokt en daarna tevreden gesteld. Vervolgens mag je met de camera gereed de krokodil van de achterkant benaderen en erop gaan zitten, de staart vasthouden en vooral lachen naar de camera. Ik moest toch wel even slikken toen de gids zei dat we hem echt niet van voren moesten benaderen. Ja die beesten blijven gevaarlijk. Het kippetje werd dan ook met één hap naar binnen gewerkt. Daarnaast bleek dat terwijl ik naast de ene krokodil zat er achter met in het water nog een krokodil lag, op nog geen 10 meter afstand. Maar uiteraard heeft dit wel weer een mooi plaatje en een leuke ervaring opgeleverd. Ik leef nog, heb al m’n handen en voeten nog en ik kan wel zeggen dat ik een krokodil heb geaaid.

Komend weekend staat er een weekendje Tamale gepland. Samen met Colette, Nanda, Loek en Menno gaan we er een weekendje ‘tussenuit’. De lodge die we hebben gereserveerd is net nieuw gebouwd en elke kamer heeft een stromende douche en een normaal toilet! Daar kijk ik nu al naar uit! Het wassen van je haren met een emmertje is namelijk toch best lastig en een gedoe.

Naast al deze weekendjes en uitstapjes is er natuurlijk ook nog mijn onderzoek. Die gaat tot nu toe goed. Ik heb al een aantal interviews gedaan met verschillende leraren en op scholen meegelopen. Ik ben er nog lang niet maar het is een hele goede start!

Dat was m weer even voor nu!

Hoe is het in ons koude kikkerlandje?

Hele dikke kusjes