Een drukkende warmte, opwaaiend stof en zand, de zon die fel in je ogen schijnt en een massa mensen. De geur van verbrandend afval gemengd met zo nu en dan een sterke, ingedrongen zweetlucht of etenslucht. Vrouwen die voorbijkomen met op het hoofd de goederen die zij meedragen om te verkopen of gekocht hebben. Op de rug wordt een kind in een draagdoek meegenomen. Vrouwen, mannen en kinderen die in de schaduw liggen te slapen. Prijzen die worden geroepen. Geiten die gillen als kleine kinderen zijn met de poten aan elkaar gebonden en liggen dubbelgevouwen in manden achterop fietsen, bovenop auto’s of gewoon onder de arm. Ezels die voort gedreven worden door een zweep of stokslagen en kippen die met de poten ondersteboven aan het stuur hangen of met tien bij elkaar in een houten mand zitten. Alles lijkt mogelijk te zijn op de markt. Of je er nou lopend doorheen wilt of met de scooter. Geen probleem. Zelfs een auto blijkt niet onmogelijk te zijn. Af en toe hard toeteren en men verplaatst uiteindelijk vanzelf wel, waarschijnlijk voornamelijk om geen handen of voeten te beschadigen.

Het is weer marktdag.

Uit de omgeving Bolgatanga komt men eens in de drie dagen bij elkaar voor de marktdag. Spullen worden gekocht en verkocht. De markt lijkt een chaos maar in deze chaos zit een bepaalde mate van orde. Zo heeft elk deel van de markt een eigen product dat wordt verkocht. Het ene deel bestaat uit kleine parasolletjes met grote bakken gevuld met onder andere rijst, bonen en mais. Vrouwen scheppen kleine bakjes eruit en laten die op een meter hoogte weer terug in de bak vallen. Kleine schilfertjes wapperen weg. Een ander deel is geweid aan huisgerei. De kramen, bestaande uit houten stokken en een zeil puilen uit van plastic tonnen, emmers, bakjes, bordjes en bekertjes. Ook schoenen zijn goed vertegenwoordigt. Namaak schoenen, sandalen en slippers van merken als Nike, Adidas en Reebok zijn hier te vinden. Het vogel gedeelte is bezaaid met veren van de parelhoenen, kippen en hanen. Ja voor elk wat wils wat. Aan het einde van een warme dag, waarbij de wind aanvoelt als de warme lucht uit een oven die in je gezicht slaat, is het tijd om naar huis te gaan. Spullen worden gepakt en rommel wordt achtergelaten. Wanneer je dan zo terug kijkt naar de marktplek lijkt dit op niet veel meer dan een rommelige vlakte met hier en daar een uit hout bestaand hutje.