Hallo lieve allemaal,

Mijn eerste berichtje vanuit Bolgatanga in de upper east region van Ghana. Ik zit hier ondertussen al drie dagen maar ben nog niet aangekomen bij mijn gastgezin. Vanmiddag worden we als het goed is naar het gastgezin gebracht en weet ik eindelijk wat ik de komende tien weken mijn huis ga noemen en kan ik mijn koffer uitpakken.

De afgelopen dagen waren en zijn nu nog steeds wennen. Alles is nieuw en iedereen doet z’n eigen ding. Omschakelen naar een totaal ander leven dan wat je gewend bent. Ik dacht dat ik heel wat gewend was maar merk nu dat dit weer een andere soort van leven is. Primitief, back to the basics. Stromend water is er niet dus als je wilt douchen moet je een grote emmer pakken waarbij je het water uit een grote pot schept. En dit vervolgens met een klein bakje over jezelf heen giet. Niet overal is stroom en deze kan dan ook regelmatig uitvallen. Ik heb gisteren mijn hoofdlamp al mogen gebruiken om de wc te vinden. Dankjewel Ton en Maria! Maar elk nadeel heeft ook zijn voordeel. De sterrenhemel is hier prachtig! Ik heb nog nooit zoveel sterren gezien en ze zijn allemaal heel helder. Het is alsof je naar een plaatje kijkt maar je later beseft dat dit echt is. Ik sta hier in Ghana te kijken naar een van de mooiste sterrenhemels die ik ooit heb gezien. Ook de maan is bijzonder, de maan is gedraaid waardoor het lijkt alsof er een lachend gezichtje op je neerkijkt.

Op het vliegveld zag ik Loek, de jongen die ook een onderzoek gaat doen voor de Youth Harvest Foundation. In Accra werden we opgehaald door Vic waar we een nachtje hebben geslapen. Daar zat ook een ander meisje van OntmoetAfrika die ook naar Bolgatanga moest. De volgende dag zijn we naar de bus gegaan waar we vervolgens ongeveer 13 uur in hebben gezeten. In het holst van de nacht werden Loek en ik op een random plek eruit gezet waar Ibrahim op ons stond te wachten. Hij bracht ons naar de Greenhouse. Een guesthouse waar alle mensen van ontmoetafrika eerst heen gaan. Dit ligt in community genaamd Karimenga ongeveer 25 minuten buiten de stad. Hier hebben we de afgelopen twee nachten geslapen. Het hutje was heel mooi, gemaakt van klei dus het rook ook naar klei. Vanochtend pakte ik mijn shirt en zelfs die was naar klei gaan ruiken.

Gisteren zijn we met Mario, een vrijwilliger uit de USA die hier al 1 jaar en 3 maanden woont en nog een jaar zal blijven wonen, naar de stad geweest. Bolgatanga is klein, veel laagbouw, veel kleine winkeltjes en veel stof. We hebben rondgelopen en ergens wat gegeten. Maar ik moet nog wel even de weg vinden daar want dat is natuurlijk binnen 1 dag niet gelukt. Maar het is een fijne gemoedelijke stad dus ik denk dat dat wel goed komt. De mensen zijn vriendelijk en goedlachs en daarnaast kan bijna iedereen engels dus dat komt helemaal goed. Ook heeft Mario al de winkeltjes laten zien met de ‘white people stuff’ zoals hij dat noemde. Hier kun je varianten van nutella en pindakaas halen dus dat ga ik waarschijnlijk wel doen om lekker een boterhammetje met nutella te eten.

Op dit moment zit ik bij de Youth Harvest Foundation waar ze ook internet hebben. Er is net een nieuw kantoor gebouwd en die zit echt in de middle of nowhere. Sandy roads leiden je erheen en plotseling staat daar een gloednieuw gebouw met ‘normale’, westerse wc’s en wat ‘luxe’. Het is met de auto ongeveer tien minuten van de stad af dus met de fiets zal het zo’n twintig minuten duren voordat je in de stad bent vanaf het kantoor en andersom. Ik wil heel graag een fiets gaan huren of kopen zodat ik op en neer kan naar de stad. Ook heb ik dit waarschijnlijk wel nodig voor mijn onderzoek. Loek had het zelfs over een scooter of brommer, dus het ligt er aan hoe ver de scholen zijn die ik ga bezoeken of ik misschien ook een scooter neem. Maar dat is op dit moment allemaal nog onduidelijk omdat ik nog een gesprek moet hebben met John, de founder van de Youth Harvest Foundation. En aangezien het vandaag vrijdag is gaaat dat niet meer lukken voor het weekend dus dat wordt pas maandag. Nog een heel weekend afwachten wat er gaat gebeuren en pas maandag heb ik meer duidelijkheid.

Zo gaat dat hier. Wachten, rustig aan en opeens gebeurd er iets. Ik had het er gisteren even moeilijk mee dat er zo weinig duidelijkheid was maar heb het vandaag alweer geaccepteerd. Het komt uiteindelijk wel en zo niet dan komt het er toch wel weer op een andere manier. Niet teveel verwachten en het laten gebeuren. Ik ben voor nu erg blij dat ik vanmiddag eindelijk naar mijn gastgezin kan zodat dat in ieder geval duidelijk is.

Voor nu hou ik er even mee op, dit was een korte samenvatting van mijn afgelopen dagen en ik zal snel weer meer schrijven!

Heel veel liefs